“Ik ben geboren om de wereld mooier te maken.”
Marcel van Dijk (62) is geen doorsnee ondernemer. Zoals veel starters begon hij 40 jaar geleden met een droom. In zijn geval om de wereld mooier te maken. En na een boeiende reis vol pieken en dalen is duidelijk dat hij daarin is geslaagd. Zijn bedrijf, Oogenlust in Eersel bij Eindhoven, is in enkele decennia tijd wereldwijd een gevestigde naam geworden. Wat begon als een bloemenwinkel groeide uit tot een internationale sfeermaker. Jaarlijks verzorgt Oogenlust de vormgeving en aankleding van tientallen evenementen en feesten met bloemen, planten, decoratie, kunst en muziek. Er werken 40 mensen in vaste dienst en de omzet is 7 miljoen euro per jaar. Het is in feite een one-stop-shop voor evenementen waar je ook spullen voor thuis kunt kopen.
Typisch Marcel
Als ondernemer heeft Marcel van Dijk een gedreven visie. Daarin heeft hij ook nooit alleen gestaan, want zijn vrouw Monique stond altijd aan zijn zijde. Gelukkig maar, want naar eigen zeggen kan hij niet met geld omgaan: “Monique is eigenlijk de stille vennoot in het bedrijf, die mij feilloos laveerde bij wat ik wel en niet moest doen. Zij bepaalde de zakelijke koers en hield alles in de gaten. Ik hoefde alleen maar creatief te zijn.” Die ruimte heeft Marcel ook volop benut. Hij laat zich bij zijn werk inspireren door kunst en design. Dat verzamelt hij ook. Een deel van de winkel is zelfs ingericht als galerie. Op de zaak wordt hij ‘de Minister van mooi’ genoemd. Hij probeert het altijd zo mooi mogelijk te maken, maar is nooit tevreden. Want dan kun je jezelf niet meer verbeteren.
Van vader op zoon
Een grote stap was de overdracht van de onderneming aan zoon Wim, die als enige van vijf kinderen de drive had om het levenswerk van zijn vader voort te zetten. Marcel: “Het bedrijf is nu al voor 60 procent van Wim, en dat zal de komende jaren doorgroeien naar 90 procent. De laatste 10 procent houd ik zelf. Wim was al van kinds af aan met het bedrijf bezig en is er nu echt aan toe om het over te nemen. Hij heeft een andere visie dan ik, een andere leiderschapsstijl, en zo hoort het ook. Ik ben créateur, hij is meer een manager. Wim runt het bedrijf vanuit een duidelijke helicopterview en houdt meer afstand. Dat is goed. Ik merk dat ik het met een gerust hart kan loslaten, terwijl ik vanaf de zijlijn nog een aantal jaren betrokken blijf en me weer kan toeleggen op creatieve dingen.”